De Zilverpapierbarak

‘Het ziet er nu wel naar uit, dat ik foliën zal moeten plukken: het afscheiden van zilverpapier van condensators van gestolen radio-apparaten van Philips. Zes uur per dag arbeid.

Als gewoon foliën-sorteerder mijn plaats aan tafel 1 ingenomen met een kwasi-gevoelige installatierede van één der heren, die zich als voorzitter van de tafel opwierp. Niets uitgevoerd, geen stuk foliën geplukt. Goed gezelschap van anderen, die zich de luiheid tot devies gekozen hebben. Zelfs het aanraken van een mesje voor het opentornen van een condensator gaat lijnrecht in tegen ons beginsel: wees lui; maar wees het goed en consequent; het is voor een goede zaak.

Mijn tafel bij de foliën-sortering heeft zich de naam van “elite-tafel” verworven. De heren beginnen al direct bij het werk een slaaphouding aan te nemen: hoofd op de op tafel steunende elleboog. Dit gaat consequent door tot een stuk na vijven.

Dan verschijn ik, terugkomend van het theehalen, met de “Nieuwe Rotterdamsche Courant”. Als ik zeg: “Mijne heren, hier is de krant”, dan springen zij overeind, rekken de halzen, sperren de ogen wijd open, als gevangen tijgers, die hun brok vlees ruiken.

Zij zijn gek op de krant, die hen in staat stelt de geruchten, die in het kamp gaan, te verifiëren, de stand van de oorlog na te gaan, de uitwerking van de bombardementen op Berlijn te lezen, uit de brevier-gedrukte “Korte Berichten” belangrijk oorlogsnieuws op te delven, dat geen radio vermeldt en dat de krant zorgvuldig wegstopt. De krant gaat daarna langs de naaste tafels van hand tot hand. Aldus plukt men foliën.’

Gevangene Philip Mechanicus (1889) hield in kamp Westerbork een dagboek bij waarin hij het dagelijks leven in het kamp op de Drentse heide beschreef. Mechanicus werd in oktober 1944 in Auschwitz vermoord