Batterijensloperij

‘Op 4 augustus ben ik goedgekeurd voor de “batterijen”, het vuilste en meest gevreesde werk in Westerbork. Vandaag begint m’n werk, deze week ’s middags om 2.45 tot ’s avonds 11.15 uur. Volgende week van ’s ochtends 6 tot ’s middags 2.30 en zo afwisselend. Ik zal dagelijks moeten baden wegens het alles doordringende stof en vuil en ik zal zo min mogelijk kleren aantrekken onder de overall.

In barak 56, waar ik werk, ben ik in gezelschap van bijna alleen strafgevallen. Men zorgt overigens wel goed voor ons: ’s avonds om 7 uur krijgen we zowel melk als pap. We kunnen dagelijks douchen. Gisteren zijn er druiven verloot: wie een ‘prijs’ trok, kon tegen betaling van 50 cent een flinke tros krijgen.

Aan elke tafel zitten 4 tot 6 personen, die batterijen moeten “pellen”. Het is in hoofdzaak te doen om het bruinsteen en dit is het juist, waardoor men zo vuil wordt. De batterijen worden gespleten met een hamer of, wat sneller is en minder stof veroorzaakt, onder een machine. Per persoon moet men 8 kilo produceren. Daartoe moet men vooral in de eerste uren stevig doorwerken – op het eind van de werktijd kan men dan wat bekomen.

Bij de batterijen is de productie reeds opgevoerd tot 10 kg per persoon. En als bijvoorbeeld van 5 personen één de machine bedient, betekent dit dat ieder van de vorige vier 12,5 kilo moet produceren, wat flink veel is. Ik ben al zó vuil, dat ik mij niet goed meer schoon kan wassen. Zelfs de douche, die ik dagelijks mag nemen, is niet afdoende. Alleen vaseline helpt goed, maar dat is natuurlijk niet onbeperkt verkrijgbaar. M’n baard is helemaal zwart zodat ik er bepaald jong uitzie!’

Gabriel Italie (1895) arriveerde in september 1943 in kamp Westerbork. Op 4 september 1944 werd hij doorgestuurd naar Theresienstadt.